Günün ebeveynim için ikinci benim için ise üçüncü filmi olan Yalnız Hayaletin Öyküsü 9 Nisan tarihine güzel finali oldu. Fakat babam ne yazık ki bundan da o kadar etkilenmedi. Diyorum ya, Yaza Veda laneti... Benim içime ise film başlarken güzel hisler doğdu, sonradan haklı çıktığıma pek sevindiğim.

İstikametimiz Hindistan'dı ve Irrfan Khan, dördüncü kez kız çocuk sahibi olmayı onuruna bir türlü yediremeyen ve onu erkek olarak yetiştirmekte kararlı 'babacık'ı (papaji?) canlandırıyordu. Bana biraz Ruhların Evi'ni en çok da yıllara uzanan bir hikaye olmasından dolayı anımsattı. Görsel olarak bir şölen değildi belki ama ona yakındı.

Annem de, bu filme bilet almasında azıcık da olsa etkili olduğum bilet kuyruğu ve ardından da sıra arkadaşım Leyla da filmden çok etkilendiler. Annem hint halkının kadınının da erkeğininin de ne kadar 'hülyalı' baktıklarının altını ve Yaza Veda'daki hayal kırıklığını anımsatarak bir kez daha çizdi...