Düğün günü Sinan ile Ender in birbiriyle konuştuğu sırada (Ender’in “Ben şimdiye kadar Selim’den hiçbir şey saklamadım,” dediği - Selim in tam o anda bu ikisini gördüğü sahne) Ender’in de yüz ifadesiyle direkt olarak izleyiciye hissettirilen bence, Ender’in Sinan’la o gece bir ilişki yaşadığı (hatta bunun yanı sıra belki de Ender’in Sinan’a aşık olduğu hissettirilmişti; yani bence).

Yine benim fikrimce, Ender’in Sinan’a aşık olabilme ihtimali yüksekti; çünkü zamanında Ender’in kendisinin de ifade etmiş olduğu gibi o; Selim in cesaretine, bay AŞK’a karşı parasız pulsuz bir şekilde dik duruşuna filan tav oluyor. Ender, Selim’i tanıdığında, diğer bir deyişle babasının yanlışlarıyla mücadele edebilen bu adamı tanımaya başladığında yıllar önce kaybettiği bir hatıra defterini bulmuş gibi hissedebilirdi (çünkü doğduğu günden itibaren hayatttaki her şey babasının gücü ve kontrolüyle ilerliyor görünüyordur Ender’e) ve o defterde yazanların da etkisiyle geçmişte kendisini mutlu eden anıları tekrar yaşayabileceğini zannederek Selim’le birlikte geçireceği bir hayatı, anılarındaki eski mutluluklara ulaşmanın anahtarı sanmış olabilirdi. Daha farklı bir ifadeyle, o defter Ender’e anılarındaki masum annesini ve annesinin bay AŞK’a nasıl dayanabildiğini (sonradan anlarız ki annesi bu evliliğe ve bay AŞK’a dayanamadığı için ölmüştür) hatırlatmış olabilirdi ve o defter Ender için, babasının yarattığı bu sıkışmış hayatta dışarıya açılan bir kapı olabilirdi. Selim ise Ender’in kapıyı açtıktan sonra gördüğü ilk kişi (yani Tozludereliler ve benzerlerinin de yaşadığı dış dünyadan karşısına çıkan sadece herhangi bir ilk kişi).