1) Gurur çoğu kez iyi giyinmiş hımbıllıktır.

Günümüzün Darcy’si ‘ben seni arayamam’ diyen bir adam olurdu. Aramamak için her zaman sağlam bir bahanesi de olurdu üstelik. Ufak, ufacık bir adım atması için o kadar uzun süre beklemeniz gerekirdi ki, günümüzün hızı içinde bu ağırkanlılık ilişkinin tüm dengesini alt üst ederdi. O bir adım atana kadar siz koşuyor olurdunuz. Bu maraton da yüreğinizi tüketirdi. Sonunda o size geldiğinde, artık onu sevmeniz imkan dahilinde olmazdı. Aşka yürek lazım neticede.

2) Gurur değil, kibir o zaten. O kibre can dayanır mı?

Bilindiği gibi Darcy’yi Darcy yapan, parası pulu, malı mülkü değil, asaletidir. Özellikle de ruhsal asaleti. Günümüz koşullarında Darcy, sırtının dikliğini damarlarında akan kana veya (ağalı-konaklı dizilerimizdeki Darcy ağaları saymazsak!) sahip olduğu topraklara borçlu olmazdı. Soyunu sopunu, köşkünü arazisini bir yana bırakıp sadece asil ruhlu, zevkleri gelişmiş, hoş bir günümüz erkeği olarak düşünelim onu.