Defne panikte, Ömer'se nasıl da tanıyor Defne'sini, "Nihan'ı kuruyorsun değil mi?" Ahahahahah. Hangi çılgın Nihan'ı kurabilecekmiş şaşarım. Nihan, tüm gün entel entel kitaplar okumuş da hazırlanmış Ömer için, vazgeçer mi hayallerinden? Bir kere Ömer'in Maserati'sine binmeyi en çok Nihan haketti. Nihan, DefÖm'ün mimarı biliyorsunuz ki, o olmasaydı Defne daha kendi aşkını idrak edemeyecekti, bu ilişki Nihan'ın akıllarıyla yaratıldı bugüne bugün. İlk bölümlerden itibaren, o kadar çok Nihan ve Ömer sahnesi bekledim ki, çünkü yan yana geldiklerinde inanılmaz bir şamata ortaya çıkacağı fazlasıyla belliydi. Tezat iki karakterin buluşması da ancak bu kadar güzel olabilirdi. Ömer İplikçi'yle yemek yeme şerefi herkese nasip olmaz.

Vallahi gitti, Nihan gitti, Ömer'le gitti, yemeğe gitti. Hem de ıstakoz falan değil basbayağı gerçek bir yemek, hahaha. O sofrada da, Shakespeare'den girdi, Japon Yeni'nden çıktı Nihan. Kültür seviyesi o kadar yukarıda ki ben göremiyorum, Google yan sekmede olmak üzere beş kez falan tekrarını izledim yemek sahnesinin. Ahahahaha. Nihan ölmek istemediği için, Ömer'e anlatmamayı seçti. Ömer de güzel taktik değiştirdi, mevzuyu soğutarak, dolaylı yollardan Nihan'ın ağzından laf almaya çalıştı. Oyunculuğuna kurban Sanem Yeles. Ömer ve Nihan'ı hayalimde nasıl kurduysam, aynısını karşımda buldum.

Bayıldım, gülmekten de yerlere yattım. Ne güzel yemedi be! Hakikaten ne de güzel yemedi, demek ki hamilelik hormonlarının bastırdığı zeka pırıltıları kalmış bir yerlerde. Yazıklar olsun Ömer İplikçi, kız enişte dedi bağrına bastı seni, sorgu teknikleri falan oluyor mu hiç böyle? Nihan, "Ömer de benim övdüğüm kadar varmış be helal olsun," diye sevinip, bunu üstü kremalı bir cup kekle kutlamaya karar verdi. Ömer, Nihan'la bir daha yemeğe çıkar mı bilemiyorum ama sırtı açık mavi elbiseyi görebileceğim bir yemek tertip ediniz, içimde kalır. Ağzını sıkı tuttuğu için Defne gururlansın Nihan'la, ben Nihan'ın zekasından öpiiiiciiim. "Midas'ın kulakları eşek kulakları" diye, genel kültürün yine tavan yaptığı sıralarda, kıvrak zekasıyla, Ömer'e anlatamadığı sırrı, Şükrü Abi'me anlatıyor Nihan. Biliyor ki sır denilen şey yayılır. Düzeltiyorum, yayılmasını isteyeceğimiz şeyler yayılıyor aslında da neyse.

Dönüş yolunu kazasız belasız atlatan Nihan'dan haberi almasıyla havalara uçuyor Defne. Ömer'e gidecek gibi olurken, vuslatımızın katili canımız anağnemiz bu sefer de. Ömer İplikçi ve diziler ahahahaha. Türkan Teyze'm bunca derdinin arasında, yine de oturup o dizideki kıza üzülüyorsun ya, aha işte bizim için de söz konusu DefÖm öyle işte. Bi aradan çekil de sevişsinler ya. Neyse, Ömer sevişemediler diye üzülmek yerine, belki anağneden laf alırım ayağına, Şükrü'süyle beraber kahve içme teklifine balıklama atlıyor. Zaten içinde kaldı Selim'in kahvesi, bir taşla bilmem kaç kuş ama işte Türkan da İplikçi ile farklı frekanstalar. Hayaller hayatlar oluyor Ömer İplikçi, gri beyin hücrelerinin öldüğüyle kalıyor. Her gün mü evine cillobistan başkonsolosu geliyor Türkan Teyze'm? Kafanı çevir bir sağa doğru da biraz konuş damadınla. Necmi İplikçi mahalleye geldiğinde, herkes hakkında konuşmaya başlamıştı, Maserati'li prens geliyor, kimsenin dikkatini çekmiyor. Sakın alınma Ömer'im İplikçi'm, biz mahallede olmandan hoşnutuz gayet de. Seni sıkmamak için ilgilenmiyorlar zaar. Gene bekleriz, sık sık gel, zaten artık ev senin.

Flashback sahnelerinde bir şey farkettim ben gözlerinde buğu olmayan İsmail'i çok ama çok özlemişim. Böyledir işte aşk, göz görmeyince gönül katlanır, geçti sanarsınız taa ki karşınızda görünceye kadar. O kadar iyi anlıyorum ki, İso'mla beraber doldu gözlerim, Serdar&İso sahnesinde. Sadece İso ağlamadı bence hepimizi ağlattı, Kerem Fırtına oyunculuğun kitabını yeniden yazdı, bıraktı. Oynamadı, yaşattı hatta bizlere de. "Pırıltısını bıraktı gitti," repliğiyle beraber gelen göz yaşını ve o sahneyi, kişisel tarihimdeki best sahnelerime yazdım, teşekkürler. İso'nun flashback sahnelerinde, en duygulandığım da, Sinan'la sevgili olduklarını açıklayan Yasemin'di. "Hayat, siz planlar yaparken başınıza gelenlerdir" cümlesinin en güzel özetiydi bence bu. Kendi kendini harlayan ateş, umarım en kısa zamanda söner. Hayallerine asla ulaşamayan, sevdiği kadından gurur yapıp vazgeçen İso pişmanlığı da Defne'ye ders olsun, gurur kötü bir şey arkadaşlar, özellikle aşkta!

İso'yu alnından öpen Defne'leri ben de öpmek isterim. Bir kadınla bir erkeğin, nasıl arkadaş olabileceklerinin en şahane kanıtı onlar.