Koridordaki gizli bölmelerin birinde Çağatay’ı otururken görüp usulca yanına sıvışıyorum. Karşı karşıya oturduğumuzda ise gözleri o kadar hüzünlü bakıyor ki… Sanki başka büyük bir adamın gözlerini alıp bu 24 yaşındaki gence takmışlar gibi. Ürkek, çekingen ve çok temkinli. Neredeyse her soruya kaçamak cevap veriyor, her birini en az beş dakika düşünüyor. Derin ve tok bir ses ve kısa cevaplarla hiç hoşlanmadığını anladığım röportaj faslını geçiriyor. O da lisede hiperaktif olanlardanmış. Son bir kaç yıldır enerjisini daha çok spora yönlendiriyormuş. Zaten çekime de direk spor salonunda geldi. Üniversitede Sulama Sistemi Tasarımı okuyor. “O ne ki?” diyorum. “Çim alanlar, golf sahası ve futbol sahalarının nasıl sulanacağı üstüne. Eğlenceli aslında. Pek sık gidemesem de bu okulu bitirmek istiyorum. Kazandığım bölünden bir diplomam olsun”. Olsun tabii ama 24 yaşındaki Çağatay Ulusoy’u kafasında bir şapkayla golf sahasının nasıl sulanacağını hesaplarken hayal etmekte biraz zorlanıyorum.